Sommige momenten in het boek blijven je bij – of omdat ze raken, inspireren of herkenning oproepen. Voor mij zijn er een paar passages die me extra dierbaar zijn, omdat ze precies de kern raken van wat ik wil vertellen. Bijvoorbeeld:

• De passage over 'huilen achter het gordijn', die laat zien dat kwetsbaarheid als kracht nog niet vanzelfsprekend is.
• De opluchting toen mijn moeder haar 'geheim' deelde, wat me versterkt in de overtuiging dat we DoodGewoon met kinderen over ziekte en de dood kunnen praten.
• De dankbaarheid van mijn moeder voor de steun van haar man, die me doet beseffen hoe krachtig liefde is en hoe waardevol zo'n steunende partner kan zijn. Dit biedt me ook een nieuwe blik op de relatie tussen mijn ouders die ik tijdens hun leven niet had gezien.

Wat heeft jou geraakt in het boek? Misschien een zin, een gedachte, of een verhaal?  Ik ben heel benieuwd naar jouw favoriete passages. Deel het met me!